In Popcorntijd bespreekt André Nientied wekelijks het leukste filmnieuws en de beste kijktips. Deze week Neon Demon en A Most Wanted Man.

Neon Demon

Het verhaal van een jong, ogenschijnlijk onbedorven meisje dat op jacht gaat naar eeuwige roem in Hollywood is al vaak en op vele manieren verteld – het meest extreem in het bizarre Mulholland Drive (2001) van David Lynch.

Maar zelfs Lynch maakte het niet zo bont als Nicolas Winding Refn (Drive) in Neon Demon, een übergestileerd en volkomen over the top erotisch horrorsprookje. Denk Showgirls meets Black Swan, maar dan op een jaren tachtig synthesizerbeat én met een toefje kannibalisme als uitsmijter.

De 16-jarige Jesse (Elle Fanning) is in Neon Demon de frêle maagd die in Hollywood arriveert. Met haar jeugdige uitstraling – deels te danken aan het feit dat ze liegt over haar leeftijd – is ze een instant succes bij fotografen en stylistes. Uiteraard zien haar broodmagere concurrenten dit ’verse vlees’ als een bedreiging. En natuurlijk trekt Jesse de verkeerde mannen aan (zoals Keanu Reeves in een fijne foute rol).

Tot zover niets wereldschokkends, maar Winding Refn, die in zijn vorige films Drive en vooral Only God Forgives ook al gillend uit de bocht vloog zorgt in Neon Demon voor een volkomen van de pot gerukt tweede uur. Necrofiele lesbische liefde, een poema, én een oogbal zijn slechts een paar van de ingrediënten die een sterke maag van de toeschouwer vereisen.

Neon Demon, met een meeslepende soundtrack van Winding Refns vaste componist Cliff Martinez, ziet er geweldig en opwindend uit, alsof een pervers modeblad tot leven is gekomen in de vorm van een twee uur durende videoclip. Het verhaal mag dan nog minder om het lijf hebben dan de supermodellen die in beeld komen maar bij een film die alleen maar over uiterlijkheden gaat (‘beauty isn’t everything – it’s the only thing’ luidt de tagline) kan dat onmogelijk een bezwaar zijn.

A Most Wanted Man

Anton Corbijn kreeg als fotograaf meer popsterren voor zijn camera dan fotomodellen, dus hij zal het wereldje uit Neon Demon niet herkennen. Toch maakte ook hij de overstap naar Hollywood, maar dan om films te maken die zich juist ver van het daadwerkelijke Hollywood afspelen. Bijvoorbeeld in troosteloos Engeland (Control), Italië (The American) of Hamburg, in het geval van de meesterlijke doch tragische spionagethriller A Most Wanted Man.

Tragisch, omdat de geweldige Philip Seymour Hoffman hier in zijn laatste rol te zien is: hij stierf in New York aan een overdosis heroïne kort voor de première van de film op het filmfestival van Berlijn.

(De twee Hunger Games-films waarin hij daarna nog kort te zien was tel ik even niet mee: dat had vooral met handig montagewerk te maken.)

Seymour Hoffman is in A Most Wanted Man – naar een boek van John le Carré - weer fenomenaal als Günther Bachmann, een uitgebluste medewerker van de Duitse inlichtingendienst die in Hamburg een illegale Tsjetsjeen natrekt om uit te zoeken of het een terrorist is. Erg actueel dus: het laatste seizoen van Homeland draaide ook al om potentiële moslimterroristen op Duits grondgebied.

En omdat het nu eenmaal een Amerikaanse co-productie is speelt Seymour Hoffman dus een Duitser door Engels te spreken met een Duits accent. Normaal is dat reden genoeg om af te haken, maar Seymour Hoffman komt ermee weg.

Regisseur Anton Corbijn (die een cameo heeft) stopte nog een muzikale verwijzing naar zijn Nederlandse roots in de film: in een café is een nummer van Cuby and the Blizzards te horen.

A Most Wanted Man, vrijdag 15 juli, 22u10 op NPO3.

---

Over André

Eerst even wat schaamteloos name-droppen: van Matt Dillon tot Matt Damon, van Michael Fassbender tot Michael Douglas en van Martin Freeman tot Morgan Freeman (en dat was alleen maar de M): André Nientied interviewde bijna iedereen. Hij schreef jarenlang recensies, artikelen en interviews voor onder meer Nieuwe Revu en Nu.nl en reisde tientallen malen af naar Los Angeles en de filmfestivals van Cannes en Venetië. Maar zijn favoriete film blijft The Big Lebowski.
@nientied