Elke week tikt Jochgem een review over een serie die je gezien móét hebben. Of eentje die je moet weren als de pest. Hoe handig is dat?!

Niet schrikken, dit artikel begint met een enorme lap tekst. Sorry alvast. Je kunt ook alleen de laatste twee regels van de volgende alinea lezen, scheelt je een hoop tijd.

Laten we er geen doekjes om winden, het ontbreekt de wereld aan van alles: charismatische wereldleiders; McNuggets gemaakt van scharrelkip; goeie films met Steven Seagal in de hoofdrol; pratende hamsters; zakken met alleen maar rode en zwarte winegums; zwangere collega’s die niet spontaan beginnen over in hun vruchtwater poepende foetussen; vooruitgroeiende haargrenzen; whiskey waarvan iedereen na drie glazen klinkt als Morgan Freeman; Tinderdates die daadwerkelijk op hun foto’s lijken; dodo’s; balzakveilige broekritsen; puntzakjes waarbij de mayo níét langs de randen gaat plakken en dat je dan de laatste frieten uit de punt probeert te hengelen en je klauw dan niet helemaal onder de saus zit waardoor het niet nodig is om je hand zo onopvallend mogelijk aan de jas van een nietsvermoedende voorbijganger af te vegen; Nelson Mandela en Herman Brood; batterijklepjes waar je nagels niet van afscheuren; pijnloze tandartsbezoeken; Fox Sports Eredivisie zónder Arnold Bruggink; Fox Sports Eredivisie mét Kim Holland en dat ze dan dingen zegt als: “Ik heb in m’n leven veel ballen gezien, maar nog nooit zo’n mooie als deze.”; een rol stophoest die nooit op gaat; bh-sluiters die met één soepele handbeweging opengaan; een aparte supermarktrij voor bejaarden die alleen met kleingeld betalen; waarschuwingslampjes voor hondendrollen; Rocky VI; moeders die wél begrijpen hoe je via Whatsapp een berichtje moet sturen; hotelkamers met gratis mini-bars; chocomelkkoeien; tuinkabouters die ook daadwerkelijk je tuin doen; een film waarin de moeder van Bambi en de vader van Simba níét doodgaan; het Johan Cruijff stadion en een nep-Amsterdam ergens in Flevoland, waar acteurs als ‘Amsterdammers’ over straat lopen en toeristen toch niet van weten dat het niet het echte Amsterdam is, omdat ze rechtstreeks vanaf een vliegveld (niet Schiphol) daar naartoe worden gebracht, maar boven alles ontbreekt het de wereld toch vooral aan prima komedies. Goeie prima komedies zijn de achilleshiel van onze samenleving. Goeie prima komedies are hard to find, maar met Fleabag van BBC Three heb ik er denk ik weer één gevonden.

De Britse Lena Dunham
Phoebe Waller-Bridge is zeg maar de Engelse Lena Dunham, alleen daar waar Dunham het tot dusver ‘slechts’ met Girls moet doen, heeft Bridge zichzelf al in twéé series weten te schrijven. Eerder dit jaar zagen we haar in Channel 4’s Crashing en nu heeft ze voor de BBC een serieversie geschreven van haar prijswinnende theaterstuk Fleabag en vertolkt ze daarin voor het gemak ook maar meteen de hoofdrol. Zo rolt Phoebe en geef haar eens ongelijk.

Ontspoorde dertiger
Fleabag is een licht onaangepaste dertiger die zich een weg probeert te banen door hedendaags Londen. Je zou haar egoïstisch kunnen noemen, narcistisch zelfs, maar toch gaat ze er op de één of andere manier met je sympathie vandoor. Misschien wel omdat ze je steeds, strak in de camera kijkend als een soort Frank Underwood, deelgenoot maakt van al haar escapades. Het is die vriendin die je met verhalen over haar compleet ontspoorde, chaotische leven zo nu en dan even een andere realiteit voorschotelt. Lekker een avondje smullen over what could have been en daarna op de kinderbakfiets terug naar je doorzon in de vinex, terug naar Johan en de 1,7 kinderen. Fleabag is ook maar zes keer ‘n half uur, dus je timmert hem zo weg als hij een avondje gaat bowlen met z’n matties die hij al kent sinds HAVO4. Hoe leuk is dat?!

'Volwassen' humor
Fleabag is niet voor iedereen. Het is niet een set met een triplex huiskamer en een overspannen lachband. Het is gniffelen om Fleabag die haar scharrel constant “Arsehole Guy” noemt, omdat hij nogal rectaal gefixeerd is. Het is hardop knorren bij een werkgroep voor gefrustreerde mannen die door het praten tegen poppen met vrouwen moeten leren omgaan. Zo plat als de voorbeelden zijn, zo subtiel is de humor. Dat moet je ding zijn. Mijn ding is het heel erg. Als je lekker ging op glimlachers als You’re The Worst, Catastrophe en Togetherness, dan is dit er zeker één om te proberen. Zeggen deze series je niks, dan heb je nog een hele hoop leuks om in te halen.

- BBC Three (2016)
- Thuis hardop grinniken om 't leven van een ontspoorde chick.
- 25 minuten per aflevering

Check ook FunX voor meer serienieuws.

---

Tijdens de levensbedreigende mannengriepgolf van 2007 keek Jochgem op zijn laatste krachten alle seizoenen van The Sopranos. Als het dan toch zijn tijd was om te gaan, dan niet voordat hij één van de beste series ooit keek. Manisch seriekijken bleek het juiste medicijn en de overlever nam zich voor om voortaan alles te kijken wat los en vast zit en dit te delen met de wereld. Dat doet hij vanaf nu ook hier op npo3.nl en funx.nl. Leuk!